woensdag 30 juni 2010

(Ham)burgerschapsvorming

In 2006 is door de politiek besloten dat scholen meer aan burgerschapsvorming moeten doen, wij moeten nadrukkelijk aandacht geven aan actief burgerschap en sociale integratie. Nederlandse jongeren scoren op dat vlak namelijk minder dan andere Europese jongeren en de individualisering van de maatschappij, gecombineerd met het toenemende multiculturele karakter van de samenleving, maken die inspanning extra noodzakelijk. Hoe het onderwijs de burgerschapsvorming precies voor elkaar moet krijgen, is niet helemaal duidelijk. Op het Theresia krijgt het o.a. gestalte door de invulling van de maatschappelijke stage. Leerlingen kunnen die niet vervullen door bijvoorbeeld een klusje als hockeytrainer van de pupillen maar moeten een echte zorg-stage doorlopen. Uit de evaluaties blijkt dat de meesten de stage als nuttig en leerzaam ervaren en meer begrip hebben gekregen voor bijvoorbeeld de situatie van bejaarden.

Uit recentelijk onderzoek blijkt dat de rol van de ouders bij burgerschapsvorming veel groter is dan de invloed van de school (Zie NRC 29 juni 2010). Een bekend voorbeeld van de pedagogische driehoek: ouders, school en leerling. Maar de driehoek staat wel eens onder druk, een illustratie:
Een onderbouwklas heeft besloten het jaar af te sluiten met een gezamenlijke barbecue. Goed plan. Omdat er enkele allochtone leerlingen in de klas zitten, moet er ook halal-eten gekocht worden. De klas besluit om dan maar alles halal te kopen. Een mooi voorbeeld van solidariteit en sociale integratie. Sommige ouders zijn echter not amused en zien het als zwichten voor een minderheid.
Ik vraag me af of de reactie hetzelfde was geweest als de klas wegens een vegetarische klasgenoot gezamenlijk besloten had om allemaal vegetarisch te gaan eten?
Een halal-party of een vegaburgerfuif; zolang het besloten wordt in een open groepsdiscussie, met respect voor elkaars ideeën en met de intentie niemand uit te sluiten, zal het me worst wezen.

8 opmerkingen:

  1. Ik ben van mening dat we in nederland op dat gebied tolerant moeten zijn, zolang zij er ook respect voor hebben als wij eens iets willen :).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mw. Den Braven, afdelingsleider leerjaar 11 juli 2010 om 12:28

    Zij-wij?! Op het Theresialyceum zijn wij en zij één!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Daar hebt u gelijk in! Mijn excuses :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bijzonder dat het vorig jaar wél was gelukt om een gezellig klassenfeest met halal-bbq te houden! Het feestje kreeg een multiculturele sfeer en iedereen had genoten!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Halal... Helal... Heelal... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het is Normaal dat Islamitische kinderen halal-vlees willen, maar er zijn ook andere geloven aanwezig in een klas. Het is goed dat er een compromis tussen kinderen is gesloten. Maar Ouders bepalen nog altijd hoe ze hun kinderen opvoeden en te eten geven. Misscien kon een iemand het vlees halen. Als een soort ambassadeurs naar de supermarkt gaan. Een groep van mensen die Halal willen, een groep van Vegetariërs, en de rest. Salades kunnen door bepaalde personen gemaakt worden, iedereen brengt wat mee. Dan kan ook iedereen zelf weten wat hij/zij eet. Is dit trouwens klas B1G? Want niet alles was Halal. Het was eigenlijk net zo geregeld als hierboven beschreven. Ik vraag me af wie u deze info heeft verschaft want er was totaal geen probleem. Maar als dit niet klas B1G was, dan had het ook zo gekund als hierboven.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een voorbeeld dat de druk op de zogenoemde cirkel wel in zijn meest optimistische vorm benadert. Wanneer het probleem binnen deze wederzijdse beïnvloeding zou liggen bij te betrokken ouders die niet toestaan dat hun kinderen halal vlees consumeren, zou men op zijn zachtst gezegd niet geheel ontevreden behoren te zijn.
    Het probleem van de verstoring licht echter in de nalatigheid van ouders en het gebrek aan aandacht en sturing. Betrokkenheid die wordt geuit door het bekritiseren van bepaalde manieren van slachting kan men op principiële bezwaren beargumenteren.
    In plaats van het afkeuren van een mogelijk wat intolerantere benaderingswijze door ouders die iets te pas het vaak ongegronde adagium zwichten voor de minderheid gebruiken, zou je de grondslag van dit gebrek aan tolerantie beter kunnen aanhalen. Een redenering die herleidbaar is tot de opvoeding.
    De druk op de cirkel ouders, school en leerling licht dus niet bij de betrokkenheid van ouders, maar juist bij de nalatigheid van deze tijdens de opvoeding en alle haast triviale gebeurtenissen die daarbij samenhangen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ter verbetering van mijn bovenstaande bericht, helaas te wijten aan een wat versnelde berichtgeving, licht moet natuurlijk ligt zijn

    BeantwoordenVerwijderen