Inmiddels zijn we meer dan een generatie leerlingen verder, bovendien hebben we in de afgelopen jaren vele nieuwe personeelsleden gekregen, dus is aandacht voor onze Theresia weer op z'n plaats. Uiteraard dit keer helemaal 2.0!Wandel samen met mij in enkele blogs door Lisieux en door haar leven.
Lisieux is de hoofdstad van het Pays d'Auge en een leuk stadje in Normandië. Eigenlijk net te ver om er een dagtochtje van te maken, ongeveer 550 km. vanaf Tilburg.
Het eerste wat opvalt in de stad Lisieux is dat ze trots is op de heilige Theresia en haar familie, getuige de vele vaandels met afbeeldingen van de jonge Theresia en haar ouders, Louis en Zélie Martin. De toeristeninformatie is snel gevonden en een vriendelijke dame die perfect Engels spreekt staat me te woord en voorziet me van de nodige (Nederlandstalige) informatie over Theresia. Als ik Theresia wil leren kennen, hoef ik slechts in 'haar voetstappen' te treden en de Theresiablauwe lijn te volgen die door de hele stad zichtbaar is. De lijn brengt me naar de verschillende plaatsen die de geschiedenis met Theresia verbindt en is een mooie wandeling door de stad.
De eerste stop die ik aandoe is Les Buissonnets, het huis waarin Theresia een groot deel van haar jeugd heeft doorgebracht. Een aardig optrekje dat de familie Martin betrok in 1877 na het overlijden van moeder Zélie Martin. Thérèse is dan vier jaar oud. Ze weet al heel jong, heel zeker wat ze wil: op 9-jarige leeftijd, als haar zus Pauline intreedt, is ze overtuigd van haar roeping, maar ze krijgt bij een bezoek aan de priorin te horen dat er geen postulanten van 9 jaar aangenomen worden en dat ze zal moeten wachten tot ze 16 jaar oud is. Maar dan maakt een mysterieuze ziekte zich van haar meester. Zelf zegt ze dat dit het werk van de duivel is. “Ik geloof dat de duivel een uitwendige macht over mij had, maar dat hij niet in de buurt van mijn ziel of mijn geest komen kon.”
Als het Mariabeeldje boven haar bed haar toelacht, is ze plotseling genezen. Vanaf dat moment noemt ze Maria 'haar mama'. “Ik kon haar alleen nog maar mama noemen, want het leek me een nog lievere naam dan moeder,“ en zichzelf het bloempje van de Heilige Maagd. Op 11-jarige leeftijd trekt Thérèse zich terug in de ruimte tussen haar bed en de muur om geknield het kloostergebed te verrichten. Helemaal niets was haar te veel om non te worden.
Helaas kwam ik net tijdens de middagsluiting bij Les Buissonnets aan, dus haar kamertje heb ik niet kunnen fotograferen.
Om de hoek van het huis staat een van de vele beelden van Theresia met aan haar voeten de een groot aantal bedankjes voor de voorspraken die ze verrichtte.
Ik sta even stil bij haar en vraag om een goed en succesvol schooljaar 2010-2011 voor het Theresialyceum.
