Kleur bekennen

Als bridger beken ik natuurlijk regelmatig kleur, maar de betekenis van dit gezegde vindt zijn oorsprong in de Middeleeuwen, lang voordat het bridgespel uitgevonden werd. Kleuren hadden toen al bijzondere betekenissen. Een ridder droeg de kleur van zijn dame, soms in het geheim, maar wanneer hij aan een openbaar toernooi deelnam, bekende hij zijn kleur en liet haar deze openlijk zien. Ook bloedverwantschap werd soms door kleuren aangegeven.
Het Theresialyceum gaat ook kleur bekennen. We hebben een deskundige gevraagd om met een voorstel te komen voor de kleurstelling van de lokalen en gangen. Voor iedere verdieping heeft hij een ander palet aan kleuren bedacht. De eerste associaties bij de combinaties zijn al gemaakt. Zo is de begane grond de ‘aarde’, de eerste verdieping de ‘iets anders’ en de tweede verdieping ‘lucht’. Het ‘iets anders’ kan ik nog niet helemaal van een associatie voorzien.
Ik denk dat de associaties aarde en lucht wel bij onze school passen. We zijn down-to-earth, en staan over het algemeen erg nuchter met beide benen op de grond. The sky is the limit, we dagen onze leerlingen uit om alles uit zichzelf te halen. En ik ben ervan overtuigd dat onze leerlingen al snel een derde associatie hebben voor de eerste verdieping met zachte lilakleuren.
Deze week worden drie koplokalen als proef van de nieuwe kleuren voorzien. We kunnen dan alvast een beetje proeven en ervaren wat het effect van de nieuwe kleuren is op het onderwijsleerproces, want het is ook bekend dat kleuren een psychologisch effect op mensen kunnen hebben. Ik vraag me af wat de derde associatie dan gaat worden.